با ورزش, تیتر اصلی
در مراسم تجلیل کمیته ملی المپیک از بسکتبالیست‌های زن خارجی چه گذشت؟ / بسکتبال به جای «طباطبایی سختکوش»، «مدیری توانمند» می‌خواهد
سایت خانه بسکتبال ایران – افشین رضاپور: فدراسیون بسکتبال گزارش مربوط به تجلیل از بانوان خارجی بسکتبال ایران توسط کمیته ملی المپیک را روی سایت خود گذاشت.
این گزارش به نقل از پایگاه خبری کمیته ملی المپیک است اما با حذف یک بخش از صحبت‌های صالحی‌امیری که دیروز تیتر بیشتر خبرگزاری‌ها شده بود.
دیروز خبرگزاری‌ها از قول رئیس کمیته ملی المپیک نوشتند:
« بسکتبال مردان در مسیری قرار گرفته که در آینده جزو مدعیان المپیک خواهد بود».
این صحبت‌ها با توجه به اوضاع کنونی بسکتبال و فاصله‌ی ایران با مسیر جهانی این ورزش، واکنش کارشناسان بسکتبال را به دنبال داشت.
در گزارش امروز روی کانال فدراسیون بسکتبال به نقل از پایگاه خبری کمیته ملی المپیک این ادعای صالحی‌امیری دیده نمی‌شود.
وی دیروز با بیان اینکه «در سال‌های اخیر تغییر ذائقه‌ای بین نسل جوان اتفاق افتاده که تمایل خود را به بسکتبال و والیبال نشان می‌دهند»، بر اهمیت این دو رشته‌ی ورزشی تأکید کرد اما به «نیازهای» نسل جوان اشاره‌ای نداشت که با وجود سوءمدیریت شدیدی که در فدراسیون بسکتبال حاکم است، چگونه باید نیازهای جوانان را در مسیر ارتقاء و پیشرفت تأمین کرد؟
رئیس کمیته ملی المپیک به طور عمده به سه ظرفیت برای تأمین تغییر ذائقه نسل جوان اشاره کرد که بر خلاف نظر او بسکتبال در ظرفیت و گام نخست خود متوقف شده است.
وی گفت: « در مرحله نخست مدیران سختکوشی باید وجود داشته باشند همانند طباطبایی و شجاعی و … » که پذیرفتنی نیست اما عامل مهم دوم «باشگاههای فعال هستند» و وجه سوم «ماهیت ویژه‌ی بسکتبال از منظر نشاط و شادی‌آوری است» را می‌توان قبول کرد.
چرا بسکتبال «طباطبایی سختکوش» نمی‌خواهد؟
بسکتبال بنا بر ماهیت خود به مدیری توانمند نیاز دارد. در مقایسه با دو فدراسیون قبلی و کنونی، طباطبایی از نظر سختکوشی به گرد رئیس فدراسیون قبلی هم نمی‌رسد. او از صبح تا ساعت‌های طولانی در فدراسیونش بود و بعضی روزها مسیر میرداماد تا آزادی را می‌پیمود. این یکی که فدراسیونش را برده آزادی، راحت‌تر. اما هر دوی اینان با نیازهای جوانان و تغییر ذائقه‌ی نسل جوان بسکتبال فاصله داشته و دارند. بر خلاف نظر صالحی‌امیری، ماهیت ویژه‌ی بسکتبال ایجاب می‌کند «مشارکت» و «حس تعلق‌پذیری» در این ورزش بیشتر شود چون جامعه‌ی بسکتبال از هم پاشیده شده است و سختکوشی طباطبایی یا فریده شجاعی (در بخش بانوان) دردی دوا نمی‌کند. بسکتبال به «برابری» و «عدالت» نیاز دارد.
ضعف مدیریتی در بسکتبال، دو عامل مهم دیگر را که مدنظر رئیس کمیته ملی المپیک است، تحت‌الشعاع خود قرار داده است.
صالحی‌امیری در حضور بسکتبالیست‌های زن خارجی از «نسبت جنسیتی»، «عدالت جنسیتی»، «کمترین تبعیض در ورزش»، «اصل رفع تبعیض»، و … می‌گوید که با کلی‌گویی همراه است و مشخص نیست مقصود او چیست؟
این بخش از حرف‌های صالحی‌امیری سردرگمی چندین و چند ساله در ورزش ماست. از دست امثال صالحی‌امیری هم کاری برنمی‌آید تا تکلیف را روشن کنند، بنابراین مراسم تجلیل از بسکتبالیست‌های زن خارجی، با حرف‌ها و شعارهای رنگارنگ بدل به یک «شو»ی ورزشی می‌شود.
«ما از ورزش بانوان حمایت می‌کنیم»، حرفی کلیشه‌ای است و در جمع بسکتبالیست‌های بانوان، «مُچ» مسئولان در حق همین بانوان گرفته می‌شود چون اگر به تیم بسکتبال سه نفره‌ی بانوان توجه‌ی ویژه می‌شد با توجه به امتیازبندی فیبا، می‌توانستیم شاهد کسب سهمیه‌ی المپیک توسط بانوانی ایرانی باشیم.
مسئولان ورزش ایران غرق در شعار هستند و مچ کم‌کاری و سهل‌انگاری‌های آنان در حق ورزشکاران ایرانی خواه ناخواه و دیر یا زود گرفته می‌شود.
با ژست اینکه ما به بانوان توجه می‌کنیم، بسکتبال بانوان ساخته نخواهد شد. تبلیغات تجلیل از بسکتبالیست‌های زن خارجی نیز چاره‌ی کار نیست. حتی این قبیل رویکرد با اهداف عقیدتی در ورزش، در حوزه‌ی بسکتبال بانوان بسیار آسیب‌زاست.
تغییر ذائقه با توجه به نیازهای نسل جوان که رویکردی «باور محور» ایجاد کند، عامل مهم پیشرفت بسکتبال مردان و زنان ایران است. آنچه را که نهادی مثل کمیته ملی المپیک در روح فدراسیون طباطبایی می‌دمد، در حد یک شوخی است که برای اهالی این ورزش هرگز باورپذیر نخواهد شد. بنابراین صالحی‌امیری لااقل در بسکتبال از حرف‌های سطحی و کلیشه‌ای دست بردارد و در جامعه‌ی بسکتبال و رسانه‌ای این ورزش صحبت‌های مقبول‌تری داشته باشد.