بسکتبال کانادا؛ توسعه و امید تا پاریس 2024

بسکتبال یکی از محبوب‌ترین ورزش‌ها در کاناداست.همانطور که بیسبال  و فوتبال در کانادا اهمیت زیادی دارند می‌توان دریافت کانادا کشوری است با ورزش‌های گوناگون که هر یک از آنها طرفداران خودشان را دارند. مثل بسکتبال. هر چند بیشتر ورزش‌ها در این کشور زیر سایه هاکی روی یخ قرار گرفته‌اند.

با وجود برنامه‌های توسعه‌ای، بسکتبال کانادا آن‌چنان در زمینه‌ی جهانی موفقیت چشمگیری به دست نیاورده است.

بسکتبال ورزشی جهانی و به نوعی دومین ورزش محبوب دنیاست و کانادا نیز دارای یکی از لیگ‌های حرفه‌ای بسکتبال است. این کشور بازیکنان زیادی را تقدیم دنیای بسکتبال کرده که  مشهورترین آنان استیو نش است.

بسکتبال در کانادا و موفقیت‌هایش را می‌توان تقریباً با فوتبال این کشور مقایسه کرد. این تیم در 9 المپیک حاضر بوده اما به دستاورد چشمگیری نرسیده است. تنها افتخار تیم ملی بسکتبال کانادا یک مدال نقره است که در المپیک تابستانی برلین در سال 1936، اولین دوره مسابقات بسکتبال در بازی‌های المپیک، به دست آورده بود.

این تیم برنده‌ی 6 مدال در مسابقات بسکتبال قاره‌ای شده. دو مدال نقره و چهار مدال برنز نتیجه‌ی تلاش آنهاست.
بسکتبال کانادا و لیگ این کشور را بیشتر با NBA می‌شناسند اما لیگ کانادا هم به صورت مستقل فعالیت دارد. اختلاف سطح بسکتبال آمریکا به طرز چشمگیری با کانادا پیداست با این وجود بازیکنان کانادایی در NBA حضور دارند.

قدمت بسکتبال در کانادا به قرن بیستم برمی گردد. بسکتبال در طول سال توسط زنان و مردان و در سطوح مختلف رقابت انجام می‌شود. چندین لیگ حرفه‌ای بسکتبال در آنجا وجود دارد. جیمز نای‌اسمیت، مبدع بسکتبال، یک کانادایی بود که به ایالات متحده رفت. او در دهه 1890، بسکتبال را در اسپرینگ فیلد ماساچوست ابداع کرد در حالی که تعدادی از دانشجویانش کانادایی بودند و به گسترش این ورزش در کانادا کمک کردند.

حسرت المپیک

تیم ملی بسکتبال کانادا با وجود میزبانی در مرحله انتخابی، به المپیک توکیو راه پیدا نکرد و حالا نیک نرس سرمربی تیم ملی بسکتبال کانادا افکارش را برای یک پروسه‌ی زمانی سه ساله تا المپیک بعدی به اشتراک گذاشته است.

او می‌گوید:

«حفظ بازیکنان در کنار یکدیگر بسیار مهم است».

یکی از بزرگترین درس‌هایی که در مسابقات انتخابی المپیک در ویکتوریا به دست آمد این است که روند انتخاب گروه ۱۲ بازیکن متعهد چقدر اهمیت دارد. ما معتقدیم که برای رسیدن به جایی که می‌رویم باید یک تعهد سه ساله – از امروز تا پاریس ۲۰۲۴ – تعیین کنیم و بازیکنان باید تصمیم بگیرند که بله، ما در حال انجام آن هستیم».

سرمربی تیم ملی بسکتبال کانادا هنگام امضای قرارداد جدید به اهمیت «۱۲ بازیکن متعهد» اشاره می‌کند.

بسکتبال کانادا اعلام کرد که نیک نرس تا بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس، در تیم ملی مردان باقی خواهد ماند.

نرس در تابستان ۲۰۱۸ با تورنتو در NBA قهرمان شد.

در جام جهانی ۲۰۱۹ با تیم کانادا بیست و یکم شدند. نرس همچنین در طول مسابقات انتخابی المپیک تابستانی توکیو در ویکتوریا کانادا، مقابل جمهوری چک در نیمه نهایی شکست خورد و از راهیابی به المپیک توکیو بازماند.

فقط یک بازیکن از تیم جام جهانی، کوری جوزف، در تیمی بود که در ویکتوریا بازی می‌کرد. این یک تفاوت متمایز با جمهوری چک بود که نه تنها ننو گینزبورگ – مربی چندین ساله آنها – بلکه بازیکنان متعددی که در رویدادهای اخیر یوروبسکت، پنجره‌های اروپا برای چین و جام جهانی ۲۰۱۹ شرکت کرده بودند، حضور داشتند.

نرس در نامه‌ سرگشاده خود به طرفداران بسکتبال کانادا، به موضوع تعهد بازیکنان پرداخت.

ناکامی در توکیو

تیم ملی بسکتبال زنان کانادا از تیم‌های شرکت کننده در مسابقات بسکتبال جام جهانی به میزبانی استرالیاست که امسال برگزار خواهد شد. بسکتبال کانادا با خوشحالی اعلام می کند که 15 ورزشکار در یک سری اردو‌های برنامه‌ریزی شده‌ی تیم ملی زنان حضور دارند.

این کمپ در مرکز شهر تورنتو و در زمین تمرینی رپتورز برگزار خواهد شد. همچنین این کمپ به عنوان اولین گام مهم برای شروع سفر کانادا به سمت بازی های المپیک 2024 پاریس است و نه تنها بر روی توسعه در زمین بازی متمرکز خواهد شد، بلکه به عنوان یک برنامه خارج از زمین با هم رشد خواهد کرد. تورنتو رپتورز یک محیط تمرینی درجه یک برای تیم ملی زنان کانادا فراهم کرد.

بازیکنان برای ادامه پیشرفت و تمرین، هم به صورت انفرادی و هم به صورت گروهی در برنامه‌ مشارکت دارند. این کمپ شروع مسیر سه سال آینده منتهی به المپیک 2024 پاریس است و ترکیبی از جلسات مهارت محور و فعالیت های خارج از زمین دارد. تیم ملی زنان کانادا همچنان در رده چهارم رنکینگ جهانی زنان فیبا قرار دارد.

تنها باری که تیم زنان تا به حال برای مدال المپیک بازی کرده است در سال 1984 در لس آنجلس بود، جایی که بلوک کمونیست، بازی‌ها را تحریم کرده بود. کانادا در رده بندی به چین باخت و مدال برنز را از دست داد. کانادا دو دوره برنز جهانی زنان را در کارنامه دارد.

سه حضور دیگر آنان در سال‌های 2012، 2016،  و 2020 با شکست به پایان رسید. در توکیو آنان به صربستان و اسپانیا باختند و کره را بردند اما حتی حائز رتبه بهترین تیم سوم گروهها نشدند و صعود نکردند و کانادا با عنوان نهمی در بین 12 تیم زنان، المپیک را ترک کرد.

رویاپردازی با یک ستاره

بسکتبال کانادا با 5 دوره غیبت و در حدود 22 سال فاصله از المپیک همچنان سرگرم رویاپردازی با استیو نش ستاره خود در المپیک 2000 سیدنی است. «استیون جان نش»  متولد ۷ فوریه ۱۹۷۴ در ژوهانسبورگ، آفریقای جنوبی. اهل کانادا و ملی پوش این کشور و تیم لس آنجلس لیکرز.

استیو نش دو بار موفق به دریافت جایزه با ارزش‌ترین بازیکن NBA شد.

او پس از پایان تحصیلاتش در سال ۱۹۹۶ در دانشگاه سانتاکلارا، توسط فینیکس سانز کشیده ‌شد و تا سال ۱۹۹۸ در این تیم بود. وی به دالاس مَوریکس منتقل شد و چند سالِ موفق را با بازی در کنار درک نوویتسکی گذراند. نش پس از به توافق نرسیدن با دالاس بر سر مسائل مالی، در سال ۲۰۰۴ دوباره به فینیکس بازگشت. اما در سال ۲۰۱۲ سر از تیم لس آنجلس لیکرز درآورد.

استیو نش در ۲۱ مارس ۲۰۱۵ (۲ فروردین ۱۳۹۴) به صورت رسمی بازنشسته شد.

وی در نامه‌ای اعلام کرد:

«بزرگترین اتفاقی که برای من افتاد این بوده است که با تمام وجود، علاقه‌ام را دنبال کردم و برای چیزی که به آن علاقه داشتم تلاش کردم. نردبانی را تصور کنید که من برای رسیدن به قهرمانانم از آن بالا رفتم. برای رسیدن به موفقیت، وسواس بهترین دوست من شد. من با او صحبت می‌کردم با او می‌جنگیدم و توسط او شکست می‌خوردم».

نش بسکتبال را با پیراهن لس آنجلس لیکرز به پایان رساند.

بیش از 20 سال از بازی استیو نش کانادایی در بازی‌های المپیک 2000 سیدنی می‌گذرد، اما پوینت گارد رویایی بسکتبال همچنان در خاطره‌ها حضور دارد.

وی اولین بازیکن کانادایی بود که به تالار مشاهیر راه یافت. سرمربی تیم بروکلین نت که بدون سابقه مربیگری هدایت ستاره‌های این تیم مانند جیمز هاردن، کوین دورنت و کایری اروینگ را بر عهده گرفت بعد از المپیک سیدنی در سطح بین‌المللی بیشتر شناخته شد.

او بازی های المپیک 2000 را با میانگین 13.7 امتیاز ، 6.9 پاس منجر به گل و 3.3 ریباند در هفت بازی، به پایان رساند.

پدر استیو نش به طور حرفه‌ای فوتبال بازی می‌کرد و همین باعث می‌شد به کشورهای مختلف دنیا سفر کند. مادر وی نیز از طرفداران ورزش بود. او یک برادر از خود کوچکتر هم دارد که اسمش مارتین است. آنها به دلیل فوتبال پدر به کانادا نقل مکان کردند و پدر وی تصمیم گرفت در آنجا بماند و فوتبال بازی کند. با زندگی در کانادا و نزدیکی به آمریکا، استیو بسیاری از فعالیت‌های نوجوانان آمریکایی را انجام می‌داد و لذت می‌برد. یکی از این فعالیت‌های وی کشتی بود و دوست داشت به طور حرفه‌ای آن را ادامه دهد اما بعد از مدتی متوجه شد آن طور که باید از آن لذت نمی‌برد. بعدها نیز به عنوان یک فوتبالیست با استعداد شناخته شد. اما پدر و مادر وی او را مجبور نمی‌کردند که ورزش آنها را ادامه دهد بلکه نظر خود استیو برای‌شان مهم بود. وی مدتی لاگراس و رگبی بازی کرد حتی او دیوانه هاکی بود تا اینکه سرانجام به دنبال بسکتبال رفت.

او در یک تیم رده ۸ شروع به بازی کرد و مادرش همیشه به او می‌گفت که باید یک ستاره در NBA شود. استیو تصمیم گرفت تمرین‌های مرتبی داشته باشد و به سرعت پیشرفت کند.

پس از پایان تحصیلات مقدماتی‌اش به کالجی در سانفراسیسکو رفت. مربی‌اش به استیو توصیه کرد تمام تمرکز خود را روی این بگذارد که بازیکن موفقی شود. دیری نگذشت که استیو توجه همگان را به خود جلب و موفق شد در درفت NBA در سال 1996، وارد این لیگ شود و به تیم فینکس سانز برود.

بعد از فینیکس، نش در 82 بازی برای دالاس به میدان رفت. وی اولین کانادایی بود که در آل استار برای تیم کنفرانس غرب بازی کرد.

از حرکات مشهور وی می‌توان به پاس‌های عجیب و جادویی نش اشاره کرد. وی در حال حاضر هدایت تیم بروکلین در NBA را برعهده دارد.

مدل توسعه

برنامه آکادمی نوجوانان (JRA) بخشی از برنامه استراتژی ورزشکاران هدفمند بسکتبال کانادا (TAS) است که در سال 2009 آغاز شد. یکی از اهداف اولیه برنامه TAS هدایت توسعه ورزشکاران در رده سنی جوانان است.

آکادمی جوانان به عنوان نقطه ورود به مسیر توسعه ورزشکاران با عملکرد بالا در کانادا عمل می‌کند. از طریق مربیگری و برنامه‌نویسی عالی، هدف آنان این است که به دانش‌آموزان کلاس 7 و 8 فرصتی برای آموزش و توسعه در یک محیط با عملکرد بالا ارائه دهند.

در طول هشت جلسه تمرینی آخر هفته، ورزشکاران در یک کمپ تمرینی دور از خانه خود متمرکز خواهند شد، جایی که می‌توانند مهارت‌های خود را در زمین پرورش دهند. همچنین ورزشکاران با جلسات خارج از زمین  که بر رشد اجتماعی/ عاطفی/ ذهنی تمرکز دارد، معرفی خواهند شد.

ورزشکاران با مربیان هدفمندی که موفقیت‌های خود را در سطوح مربوطه کسب کرده‌اند و تعهد خود را در برنامه ملی  نشان داده‌اند کار خواهند کرد.

آکادمی جونیور قرار است به پرکردن شکاف‌ها در مسیر رشد ورزشکار بین مراحل آموزش به آموزش و مدل توسعه بلندمدت ورزشکاران (LTAD) ادامه دهد تا بازیکنان را به سمت تبدیل شدن به «بازیکنان جهانی» هدایت کند.  این فرآیند بر اهمیت آموزش ورزشکاران برای موفقیت در زمین مسابقه و همچنین کسب دانش لازم برای سفیران بازی و کشور تأکید می‌کند.

هدف برنامه آکادمی نوجوانان بسکتبال کانادا این است که ورزشکاران نه تنها مهارت‌های ارزشمند را درک کرده و به کار ببرند، بلکه این تکنیک‌ها را ترکیب کرده و نحوه تطبیق درس‌های آموخته‌شده را در موقعیت‌های واقعی بازی‌ ارزیابی کنند.

پاریس 2024

در طول دهه گذشته، عشق و علاقه به بسکتبال به طور تصاعدی در جامعه کانادایی افزایش یافته است. فدراسیون بسکتبال کانادا، امتیاز و مسئولیت رشد این ورزش در سال‌های آینده را در سراسر کشور به اشتراک می گذارد. همکاری با NBA و WNBA، ارتباط رو به رشد و مورد نیاز طرفداران بسکتبال کاناداست.

از تیم ملی زنان که در رتبه چهارم جهان قرار گرفته، تا رکورد دیگری با کانادایی‌ها در سراسر NBA، بسکتبال در کانادا همچنان در همه سطوح رشد می‌کند که قبلاً در این کشور سابقه نداشته است.

تا زمان برگزاری بازی‌های پاریس در سال 2024، نزدیک به ربع قرن از آخرین حضور کانادا در بسکتبال مردان المپیکی گذشته است. استیو نش، گارد جوانی که در سال 2000 کانادا را به مرحله یک چهارم نهایی رساند، 50 ساله خواهد شد. این خیلی ناامید کننده است. با این حال، هنوز هم بسیار آسان است که نسبت به بسکتبال کانادا خوشبین باشیم.

دو بازیکن برتر این تیم به دلیل مصدومیت بازی‌های انتخابی المپیک را از دست داده بودند که سایر نفرات تیم ملی کانادا بار بیشتری بر دوش کشیدند.

کانادا تیمی است که هنوز به اوج نرسیده است. سه سال بعد، موج استعدادهای کانادایی که در حال حاضر بر NBA سرازیر شده اند، به اوج خود نزدیکتر خواهند شد. ستاره‌های این تیم به ترتیب 28 و 27 ساله خواهند بود. حتی ویگینز 30 ساله خواهد شد. با این فرض که همه آنان در المپیک بعدی مصدومیت نداشته باشند و بر همین روال شرایط بازی داشته باشند، کانادا در پاریس دارای شرایط مدال‌آوری است.

جایی که می‌تواند برای کسب اولین مدال المپیک خود از سال 1936 تاکنون شانس خوبی داشته باشد.

بسکتبال به مثابه امراجتماعی

بسکتبال کانادا چارچوب توسعه بلندمدت ورزشکاران خود را دنبال می‌کند و به دنبال جمع آوری بازخورد ارزشمند با نظرسنجی از مربیان، ورزشکاران، والدین / سرپرستان و سازمان ها برای کمک به شکل دادن به آینده است.

هدف این نظرسنجی جمع‌آوری اطلاعات از ذینفعان کلیدی بسکتبال کانادا به عنوان بخشی از تلاش‌های سازمان برای بازنگری و به‌روزرسانی مدل توسعه بلندمدت ورزشکاران بسکتبال کاناداست. سوالات بر طراحی محیط تمرین و مسابقه برای بازیکنان در حال توسعه تمرکز دارند.

شرکت در نظرسنجی تقریباً 15 – 10  دقیقه زمان نیاز دارد. در پایان نظرسنجی، گزینه‌ای وجود دارد که از طریق یک گروه تمرکز بیشتر در فرآیند گنجانده شود.

نتایج این نظرسنجی، بررسی جدیدترین سند توسعه بلندمدت و روند بازنگری را هدایت خواهد کرد.

بسکتبال کانادا در رشد هر کودک، جوان و بزرگسال بسیار مهم است و هدف آن امکان مشارکت بهینه در بسکتبال، در عین حال در نظر گرفتن رشد، بلوغ و رشد، قابلیت تمرین، و همسویی سیستم ورزشی است. بسکتبال در کانادا با فعالیت‌های اجتماعی کم‌مانند، به مثابه‌ی یک امر اجتماعی است.

هدف کلی مدل بسکتبال کانادا دو مورد است:

– اجازه دادن به ورزشکاران برای یافتن سرگرمی، تناسب اندام، تعامل اجتماعی و خودشکوفایی از طریق یک محیط ورزشی فراگیر.

– ایجاد مسیرهای رقابتی که از نظر رشد مناسب هستند و ورزشکاران را به بالاترین سطوح ممکن از موفقیت هدایت می‌کنند.

در سال‌های اخیر، بسکتبال کانادا برنامه پایه‌ای خود را به برنامه بسکتبال جوانان NBA.JR (ان بی ای جونیور) تغییر نام داد. با همسو کردن تلاش‌های‌شان با NBA، استراتژی این است که از هیجان‌های موجود در NBA و موفقیت تورنتو رپتورز سرمایه‌گذاری کنند، روابط آن‌ها را با جوامع خود ارزیابی کنند، و سپس یک جنبش مردمی در کشور را به پیش ببرند.

روش سنتی مربیگری بسکتبال کودکان از طریق تمرینات و تکرارها قدیمی است. آنها در بسکتبال کانادا از روشی خلاقانه‌تر و پویاتر برای آموزش از طریق رویکرد بازی استفاده می‌کنند، جایی که می‌توان مهارت‌ها و فعالیت‌ها را از طریق بازی یاد گرفت و شرکت‌کنندگان در حین یادگیری سرگرم می‌شوند.

این برنامه همچنین از تغییرات بازی مانند بازی‌های کوچک استفاده می‌کند، که با یک به یک و دو به دو شروع می‌شود و تا چهار علیه چهار می‌رسد. با کاهش تعداد بازیکنان هنگام بازی، فاصله بهتری ایجاد می‌شود و فرصت بیشتری را برای همه فراهم می‌کند تا توپ را در مالکیت معنی‌دارتری به دست بگیرند. سایر تغییرات بازی شامل توپ های بسکتبال با اندازه کوچکتر، حلقه های پایین تر و دفاع من تو من است.

ورزش برای زندگی

ایده ، فقط در مورد رشد مهارت‌های بدنی و بسکتبال نیست. از طریق برنامه‌ای مانند NBA. JR این برنامه برای رسیدگی به رشد ذهنی، شناختی و عاطفی یک ورزشکار/ فرد جوان طراحی شده است. علاوه بر آن، موضوعات مهارت‌های زندگی مانند کار تیمی، اعتماد به نفس، تمرکز حواس و مدیریت هیجانی در هر جلسه معرفی و مورد بحث قرار می‌گیرد. اینها عناصر مهمی از پیشرفت یک ورزشکار هستند و معرفی آنها در سنین پایین، پایه‌ای قوی برای ورزشکاران برای دستیابی به موفقیت در تمام مراحل پیشرفت در ادامه راه فراهم می‌کند.

بسکتبال کانادا با استفاده از منابع Sport for Life توانسته است با والدین ارتباط برقرار کند تا آنها مزایای رویکرد توسعه بلند مدت را درک کنند.

این متن در برنامه رادیو بسکتبال ارائه شده که از طریق سایت خانه بسکتبال ایران قابل دریافت و شنیدن است.