سایت خانه بسکتبال ایران؛ المپیک با جنگ‌های بین‌الملل عقب افتاده بود اما کرونا پس از یک سال وقفه منجر به برگزاری بازی‌های 2020 در سال 2021 شد.
شاید مسابقات جهانی و قاره‌ای در طول سال ورزشکاران بیشماری را دور هم جمع کند و رویدادهای متعدد از حساسیت رقابت‌های بین ورزشکاران بکاهد اما فعالیت‌های ورزشی ملت‌ها در المپیک به اوج می‌رسد.
ورزشکاران از هویت فردی به ملی و به افرادی برای افتخارآفرینی ملت‌های خود تبدیل می‌شوند و در این راه، سختی‌های ورزش قهرمانی را به جان می‌خرند.
المپیک مصداق بارزی از گفت و گوی تمدن‌ها، پلورالیسم در میدان ورزش و نمونه‌ی روشنی از «جهانی شدن» است.
در نقد و بررسی المپیک توکیو 2020؛ عقلانیت ورزشی، در کنار «تخصص‌گرایی» یک بار دیگر بر لزوم استفاده و صورت‌بندی درستی از مدیریت، سازماندهی، فناوری، تدارکات، و سرانجام رقابت با برابری فرصت در ورزش تأکید کرد.
عقلانیت ورزش در نگاه ژاپنی‌های منضبط با ذهن نظام یافته‌ی اجتماعی – با وجود اعتراضاتی به برپایی بازی‌ها – باعث شد تا آنان به بهترین شیوه از نمایندگان ملت‌ها در دهکده‌ی بازی‌ها استقبال کنند و کلیه‌ی رقابت‌ها توسط افراد منتسب و داوطلب، باز هم به صورت بهره‌گیری از مشخصه‌های عقلانی در ورزش به درستی اداره شود.
عقلانی شدن و تخصص‌گرایی، دو مؤلفه جدا نشدنی در دنیای مدرنیته است که ژاپنی‌ها علاوه بر این دو مؤلفه، با بهره‌مندی از تکنولوژی، توسعه ورزش و اهمیت آن را در ساختار اجتماعی به نمایش گذاشتند.
عقلانیت در ورزش ژاپن فقط شامل این دستاوردها نیست بلکه آنان قادر به بازتولید مؤفقیت‌ها و شکست‌ها در قالب کالای فرهنگی و ثبت تاریخ اجتماعی در دوران کرونا از طریق ورزش شدند.
رویکردهایی که صرفاً معطوف به مدال نیست اما تمامی دستاوردهای دوران ما را در گفتمان، و شکل نظام یافته‌ای بر اساس استفاده از تجربیات تکرار شونده به همراه دارد.