چشماندازها و محدودیتهای دیپلماسی ورزش تحت تأثیر سیاستگذاری دولتها تغییر میکند. با این حال در مورد بسکتبال و با توجه به اینکه سرزمین بسکتبال آمریکاست و در شیوهی حکمرانی «دشمن ما آمریکاست»، دیپلماسی بسکتبال بیرون از زمین سیاست و حکمرانی از دههی ۸۰ تاکنون با حضور بازیکنان آمریکایی در لیگهای ایران شکل گرفته است.
این به غیر از سفر بسکتبالیستها و تیمهای دانشگاهی آمریکایی به ایران بود که بین دهههای ۳۰، ۴۰ و ۵۰ در قالب «تورهای فرهنگی» آمریکاییان به کشورهای آسیایی صورت میگرفت تا از طریق فرهنگ بسکتبال آمریکایی در میان کشورهای مختلف، موقعیتهای متعدد مدنظر خود را بیابند.
در جهان امروز دیپلماسی بسکتبال را به شکلهای مختلفی شاهد بودیم.
سفر دنیس رادمن، ستاره سابق NBA به کره شمالی در جریان تشدید تنشها با واشنگتن.
دیپلماسی یک اسلم دانک در کامرون، زمانی که سربازان آمریکایی و کامرونی از بخشهای کاملاً مجزای جهان با تفاوتهای فرهنگی مشخص میآیند. یک واحد تحت رهبری بخش هوابرد مستقر در شمال کامرون، یک زمین بسکتبال با خطوط و حلقههای تازه رنگآمیزی شده در کنار یک باند فرودگاه فعال ساخت. آنها سپس از اعضای سرویس کامرون از منطقه محلی برای یک بازی بسکتبال دعوت کردند تا به تقویت انسجام بهتر کمک کنند.
بسکتبال در ایدهی گفت و گوی تمدنها
در دوران دولت اصلاحات، «دکترین دیپلماسی»، فضای متفاوتی را در بسکتبال ایران به وجود آورد. کلیت این فضا در «روابط بینالملل» شکل گرفته بود. بسکتبال از پیشقراولان سیاست عملی دولت بود که «گفت و گوی تمدنها»ی آن در تورنمنت بینالمللی «ورزش و ملتها» انعکاس یافت.
سه دورهی برگزاری بین سالهای ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰ با میهمانان خارجی از جمله آمریکاییان.
«ورزش و ملتها» در ایدهی گفت و گوی ملتها و در بخش زنان؛ «دوستی ملتها»، پای تیمی از بسکتبالیستهای زن آمریکایی را به ایران باز کرد.
این تورنمنت که به دنبال برگزاری سه دوره «بازیهای همبستگی زنان کشورهای اسلامی» پیگیری شد، در تابستان ۱۳۸۱، موجب تغییر جلوهی بینالمللی زنان ایران در دیپلماسی بسکتبال شد.
در نخستین دیدار از مسابقات سهجانبه بسکتبال زنان جام دوستی ملتها، تیم گلوبال اسپرت آمریکا را در کنار اعضای تیم ملی میبینید.
دیدار دو تیم، ۲۴ تیر ۱۳۸۱ در سالن بسکتبال مجموعه ورزشی آزادی تهران برگزار شد که به برتری ۶۷ بر ۵۸ تیم آمریکایی انجامید.