فدراسیون بسکتبال معرکه‌گردان سیاه‌بازی استعدادیابی
وقتی که تنها نقطه‌ی روشن ورزش ما با شارلاتانی و چاخان کردن به خود ما تحویل داده می‌شود!
فرافکنی با توجیه شکست‌ها. فرار رو به جلو با سراب نسل‌سازی. این‌ها همه معرکه‌گردانی فدراسیون بسکتبال از یک سیاه‌بازی به نام استعدادیابی است.
فدراسیون بسکتبال روی نقطه‌ای دست گذاشته که سال‌هاست در فرهنگ ورزش ایران – نه فقط بسکتبال – نقطه‌ی قوت و روشن ورزش ماست؛ استعدادها.
با سینه‌سوختگان امروزی استعدادیابی در فدراسیون بسکتبال، شما بفرمایید فرهنگ ورزش ایران طی حدود ۸ دهه به غیر از استعداد کدام نقطه‌ی پررنگی داشته که امروز یک قطعه‌ی تکراری از آن را جدا کرده‌اند و معرکه‌گردان استعدادیابی با سراب پوست‌اندازی و تغییر نسل شده‌اند؟
استعدادها در طول تاریخ تکیه‌گاه ورزش در این مملکت بوده‌اند و نزدیک به ۸۰ سال مدال‌های ورزش ایران در قدم اول بر پاشنه‌ی خلق توانمندی استعدادهای ورزشی چرخیده است.
بسکتبالیست‌های مستعد دهه‌ی ۸۰
در فرهنگ بسکتبال ایران و در یک اکوسیستم تا اندازه‌ای درست از فعالیت باشگاهی و لیگ و رخدادهای ملی، توانمندی‌های خود را بروز دادند. خارج از این معرکه‌بازی‌های مضحک استعدادیابی امروزی که سعی دارد از باخت‌ها و ناکامی‌های بسکتبال تصویری موهن و تبلیغات دروغین از نسل‌سازی در ذهن مخاطب بسازد.
آنچه در بیش از ۳ سال عملکرد فدراسیون کنونی در نظم موجود شاهدش بوده‌ایم هدررفتن استعدادهاست یعنی جایی که ورزش ایران ۸۰ سال متکی به آن بوده است. این در حالی است که فدراسیون بسکتبال نعل وارونه می‌زند و در میان حیف و میل کردن منابع انسانی، ناکامی در تمامی‌ِ رده‌های سنی، همچنین با تغییرات تدریجی و متناوب تیم ملی در گذر سال‌ها با روند طبیعی، وعده‌ی نسل‌های بعدی را می‌دهد!
برخی رسانه‌های استخدامی فدراسیون نیز بدون کوچکترین اطلاع و آگاهی از پیشیته‌ی استعداد و فیزیک جامعه در ادوار مختلف ورزش، حتی بی‌خبر از اینکه ورزش ایران در طول دهه‌ها مگر به غیر از استعداد دیوار محکم دیگری داشته که به آن تکیه کند، مشغول ژنرال‌سازی معرکه‌بگیر استعدادیابی این روزهای بسکتبال هستند. او کسی نیست به جز جواد داوری که صحنه‌گردان فهرست‌های عریض و تحویل در نمایش استعدادیابی با توجیه و فرار رو به جلو و برخورد فرافکنانه در مقابل حجم انبوه ناکامی‌های سریالی و سوءمدیریت در بسکتبال است.
همچنین تنزل دادن استعدادیابی به ابزار تبلیغاتیِ دوره‌ی آینده‌ی مجمع انتخاباتی فدراسیون که در مطلبی دیگر خواهم نوشت.
اگر ورزش ایران هنوز نیمه جانی دارد به لطف استعدادها به موازات تاریخ ورزش است در حالی که فدراسیون بسکتبال با سراب نسل‌سازی و پوست‌اندازی، در حال معرکه‌گیری و صحنه‌گردانی و انداختن استعدادیابی به ماست!
یعنی تنها نقطه‌ی قوت تاریخ ورزش – بسکتبال – ما را با شارلاتانی و چاخان کردن به خود ما تحویل می‌دهد!