بسکتبال، رویای نسلها – قسمت چهارم/یادی از تیم ملی بسکتبال در المپیک ۱۹۴۸ لندن
سایت خانه بسکتبال ایران تقدیم میکند
کتاب صوتی از سایت خانه بسکتبال ایران
نوشتهی افشین رضاپور
نشر بامداد کتاب
با صدای: باران حضوری
صدای ما فراتر از خانه ما
بسکتبال، رویای نسلها
«یادی از تیم ملی بسکتبال در المپیک ۱۹۴۸ لندن، قسمت چهارم»
کتاب صوتی بسکتبال را از سایت خانه بسکتبال ایران بشنوید
کتاب بسکتبال؛ رویای نسلها دومين كتاب من طی دو سال است كه در آن به سراغ تاريخ بسكتبال كشورم با رويكرد جامعه شناسی بسكتبال رفتم و برای ثبت افراد و بازی هايی كه كمتر كسی به يادشان میآورد، افراد و بازیهای ديگری را از درون اجتماعات بسكتبال پيدا كردم. چهار سال پيش من به ديدن بسكتباليستی رفته بودم كه ۶۷ سال پیشتر از آن روز، با توپ بسكتبال آشنا شده بود…
در تابستان ۱۳۹۴ ، ديدار من با اين پيرمرد ۸۴ ساله، حلقۀ اتصال بين من و تاريخ بسكتبال ايران شد. پيرمرد، حرفهای زيادی برای گفتن داشت. دربارۀ بسكتبال كه ۱۳سال از عمرش را طی دهۀ ۳۰ خورشيدی، برای آن گذاشته بود.
من همانگونه که در کتاب قبلیام، «۱۰۰ سال بسکتبال» سعی کردم آنچه را در تاریخ بسکتبال ایران گم شده بود پیدا کنم، در این کتاب نیز آدرس گمشدههای تاریخ بسکتبال را گرفتم یا سراغ نکاتی که کمتر به آنها توجه شده است، رفتم.
در تاريخ حضور بسکتبال ایران در المپيكها و جام جهانی بسكتبال، به داستانهایی فراتر از توپ برخوردم. به سبدهايی كه هرگز نبودند و خواستم همه را در یک جا جمع کنم.
داستانهايی از المپيكها و جام جهانیها كه رويداد دوم، با همۀ نزديكیاش به عصر ما، ساكت و خاموش به ما نگاه میکند و شاید منتظر است تا حرفهايش از دل تاريخ ۱۰ سالۀ حضور ايران در جام جهانی بيرون كشيده و با آيندگان در ميان گذاشته شود. و اين كتاب دربارۀ همين حرفهاست. در آستانۀ حضور بسکتبال ایران در سومين المپيك بعد از پشت سر گذاشتن سه جام جهانی.
از سويی كمی بيش از هفت دهۀ پيش تا امروز، بخش اعظم اين داستان در جامعۀ ايران عمدتاً ساكت ماند. وقت آن است كه گفته شود. داستان، بعد از جنگ جهانی دوم و در طول دهههای پيوسته به آن، اتفاق میافتد. از سالهای پايانی دهۀ ۲۰، با نخستين بازیهای تيم ملی بسكتبال ايران در المپيك ۱۹۴۸ لندن تا امروز كه بسكتبال ايران در آستانۀ المپيك ۲۰۲۰ و سومين حضور تاريخی خود در اين بازیها قرار دارد.
صدای ما فراتر از خانه ماست
