از بالای سبد, تیتر اصلی
سرنوشت طرح استعدادیابی بسکتبال با 600 نفر چه شد؟ / فدراسیون با بزرگنمایی 2030، زمان می‌خرد
جواد داوری در گفت و گویی با یکی از خبرگزاری‌ها از «طرح استعدادیابی» فدراسیون بسکتبال تمجید کرد و آن را «کار جدید» خواند!
رئیس فدراسیون بسکتبال درباره طرح استعدادیابی در این فدراسیون مدعی شد این طرح سال 2030 جواب می‌دهد!
داشتن یک برنامه‌ی بلند مدت بسیار ضروری و لازم است و از این حیث ایرادی به فدراسیون داوری وارد نیست اما ادعای او مبنی بر اینکه «طرح استعدادیابی» در فدراسیون او «استارت زده شده است» شبهه‌‌برانگیز بوده و جای سئوال دارد.
در حال حاضر تیم جوانان ایران که خود را برای مسابقه‌های قهرمانی زیر 18 ساله‌های آسیا آماده می‌کند، با جمعیتی 600 نفری در طرح استعدادیابی فدراسیون قبلی برگزیده شده است. طرح فدراسیون قبلی، دو سال نیم قبل از به ریاست رسیدن جواد داوری و از سال 1398 تحت پوشش باشگاه کاله استارت زده شد! این طرح و نظایر آن در قبل، یک تیم آماده‌ی جوانان را بسان تیم‌های دو سال پیش نوجوانان و جوانان ایران به فدراسیون داوری تقدیم کرد.
بنابراین ادعای جواد داوری؛ «بدون بهانه‌ای طرح استعدادیابی را استارت زدیم»، جای سئوال دارد. یعنی چی؟ یعنی داوری طرح استعدادیابی گذشته را قبول ندارد؟ اگر ندارد، برای راه‌اندازی طرح جدید، که 2030 جواب می‌دهد، چه اقداماتی انجام داده است؟ با کدام پشتوانه‌ی مالی از – بنا به گفته‌ی او – «کار جدید» حرف می‌زند؟
وی همچنین مدعی شد «یک کار جدید را استارت زدیم و بچه‌های ما در این زمینه شبانه روز کار می‌کنند»، اما نه از «فرم» کار جدید گفت و نه، «محتوای» کار جدید را برشمرد! داوری گفت «بیشتر تمرکزمان روی شهرستان‌هاست» در حالی که فدراسیون قبلی نیز طی وضعیت کرونایی، از سال 1398، استعدادیابان خود را برای استعدادیابی و استعدادپروری به شهرستان‌های مختلف فرستاده بود. بنابراین داوری چه «کار جدیدی» در این زمینه انجام داده است تا در تأیید حرفش درباره‌ی استعدادیابی بگوییم به نسبت گذشته تغییرات یا کار جدیدی انجام شده است؟
صحبت‌های جواد داوری بدون اشاره به جزییات و تبیین مراحل استعدادیابی یا به قول خودش «کار جدید»، بیشتر به فرافکنی و «فرار روبه جلو» می‌ماند. رئیس فدراسیون بسکتبال با وعده‌ی 2030، به دنبال «وقت» خریدن است چون با بیش از 20 مورد ناکامی و هزینه‌های سنگین برای بسکتبال طی دو سال و نیم از زمان ریاست داوری؛ آثار سوءمدیریت در آن کاملاً پیداست. کلی‌گویی و شعار وعده‌ی آینده‌ی بهتر دادن، تردیدهای اهالی بسکتبال از یک سوءمدیریت غیر قابل جبران را فرونمی‌کاهد.