تیتر اصلی, از بالای سبد
هیجان المپیک در رویارویی با بزرگان بسکتبال
سایت خانه بسکتبال ایران – بسکتبال ایران در ۸۵ سال از عمر بسکتبال در المپیک، دو بار حضور در این بازی‌های عظیم بین قاره‌ها را تجربه کرده است. سال ۱۹۳۶ که برای نخستین بار تعدادی دانشجوی ایرانی مقیم اروپا به دعوت مقامات حزب نازی و موافقت دولت ایران به آلمان رفتند، شاهد فینال نخستین دورۀ بسکتبال المپیک در هوای بارانی برلین بودند که شرایط نامناسب جوی روی کیفیت بازی فینال بین آمریکا و کانادا اثر منفی گذاشت و مسابقه ۱۹ – ۸ به نفع آمریکا تمام شد.
۱۲ سال بعد و پس از خاموش شدن شعله‌های جنگ جهانی دوم، ایران بنا به دعوت «جرج ششم»، روانۀ آوردگاه المپیک در لندن شد و تیم ملی بسکتبال، جلوه و جلای کاروان ورزش ایران.
از المپیک ۱۹۴۸ تا ۲۰۰۸ پکن، ۶۰ سال برای تکرار حضور بسکتبال در بازی‌ها طول کشید.
بعد از دو بار غیبت در تاریخ ۱۲ ساله المپیک معاصر، تیم ملی بسکتبال با کسب عنوان بهترین تیم آسیا از رقابت‌های جهانی ۲۰۱۹ چین، برای سومین بار به المپیک راه پیدا کرد.
هر چند پس از یک سال وقفه هنوز در اوضاع پاندومی، دورنمای بازی‌های توکیو مبهم است اما فیبا، قرعه‌کشی بسکتبال المپیک را انجام داد و سومین حضور بسکتبال ایران در المپیک در گرو اوضاع پاندومی در ماههای آینده است.
تکرار تاریخ با ستارگان NBA
قرعه‌کشی بسکتبال المپیک یک بار دیگر فرصت دیدار بسکتبال ایران با بزرگان بسکتبال دنیا را فراهم کرد.
آمریکا، فرانسه و یک تیم که از رقابت‌های شانس دوباره انتخابی المپیک با مدعیانی چون کانادا، یونان و ترکیه از کانادا خواهد آمد، از روز قرعه‌کشی بازی‌ها تا شروع المپیک، به بسکتبال ایران هیجان می‌دهند.
روز سه شنبه وقتی که فیبا قرعه‌کشی بازی‌ها را انجام داد، بلافاصله علاقه‌مندان به بسکتبال با حریفان المپیکی خاطره بازی کردند.
آمریکا. تیمی که در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۰ ترکیه با آنها بازی کردیم و ارسلان کاظمی دانشجوی در حال تحصیل و بازیکن لیگ کالج‌های آمریکا در بیست سالگی به قدری درخشید که فیبا در سایت بازی‌های نوشت:
«سلطان اسلم دانک».
بازی با آمریکا نخستین رویارویی بین بسکتبال دو کشور بود. با چهره‌ای آشنا که پس از المپیک ۲۰۰۸ به تیم ممفیس در NBA پیوست؛ حامد حدادی.
آن روزها بسکتبال ایران با حامد، صمد نیکخواه بهرامی، مهدی کامرانی و سایر بازیکنان نسل طلایی دو بار قهرمان آسیا شده بود و بازی در المپیک، تجربۀ گرانبهای این تیم در دیدار با آمریکا بود. تیمی که مایک شیشفسکی مربی کالج دوک و یکی از سرشناس‌ترین مربیان دنیا را بالای سر ستارگان NBA همچون استفن کری می‌دید.
جدالهای نزدیک با مدعیان
عرصۀ رقابت‌های بین قاره‌ای با از دست دادن سهمیۀ المپیک ۲۰۱۲ برای ما از دست رفت اما در جام جهانی ۲۰۱۴، خودمان را دوباره با بهترین‌های بسکتبال جهان مقایسه کردیم.
اسپانیا (میزبان)، صربستان، فرانسه و برزیل.
بسکتبال در هر رویداد بین قاره‌ای انگار سهمیۀ یک بار یقه‌گیری در جدالهای تاریخی با بزرگان و مدعیان دارد!
در سال ۲۰۱۰ این اتفاق در بازی با اسلوونی افتاد. بچه‌ها در آخرین بازی بدجوری به پروپای تیم برتر اروپا در آن دوران پیچیدند.
در جام جهانی ۲۰۱۴، این اتفاق در بازی آخر با فرانسه افتاد. ۸۱ بر ۷۶ به سود تیمی که دوجین بازیکن NBA داشت!
در جام جهانی ۲۰۱۹، آخرین بازی دور گروهی با اسپانیا بود که تیم ملی بسکتبال تا ۲ دقیقه مانده به پایان مسابقه مساوی بود!
تفاوت سبک‌ها
این نشانه‌های خوب را در سطح نتیجه‌گیری مطلوب ملی‌پوشان در یک دهۀ اخیر شاهد بودیم و امسال در اوج هستیم.
بازیکنانی با تجربۀ دو المپیک، دو یا سه جام جهانی و چندین بار قهرمانی آسیا و تورنمنت‌های بین‌المللی. اما تفاوت اصلی در کلاس و سبک بسکتبال ما در کلاس آسیایی به نسبت سبک و اعتبار بسکتبال سایر قاره‌هاست.
آمریکا هر چند در جام جهانی ۲۰۱۹ به توفیق چندانی نرسید و با عنوان هفتم بازی‌ها را ترک کرد اما به عنوان قهرمان المپیک دوره قبل، باز هم قدرت اصلی بازی‌هاست.
فرانسه، تیم سوم جام جهانی و یک تیم از بین تیم‌های یونان، ترکیه، کانادا حتی جمهوری چک که در جام جهانی خوب ظاهر شده بود، رقبای سرسختی برای تیم ایران هستند.