اعتبار یک وزیر به راستگویی است و الا ورزش را که همه می‌دانیم چه خبر است/ «پوست‌اندازی» دروغ شیرین بسکتبال / «جوانگرایی» نه، این سوءمدیریت داوری است آقای دنیامالی!
وزیر ورزش و جوانان برای چندمین بار از دروغ «پوست‌اندازی» در بسکتبال گفت.
به نظر می‌رسد وزیر ورزش و جوانان با اطلاعات مختصر و احیاناً جهت‌داری که به دست می‌آورد درصدد سرپوش گذاشتن روی سوءمدیریت شدید جواد داوری در فدراسیون بسکتبال است. از طرفی دروغ‌های شاخدار مثل «پوست‌اندازی»، از نداشتن مشاوران آگاه و مسلط بر بسکتبال خبر می‌دهد که امیدواریم احمد دنیامالی در خصوص اطلاعات دم‌دستی از بسکتبال، همچنین مشاورانی که در این حوزه به وزیر خط و ربط غلط می‌دهند تجدید نظر کند.
دروغ «پوست‌اندازی» یا مشابه‌ی خارجی آن «تغییر نسل»، «نسل‌سازی» و «جوانگرایی»، از تابستان 1394 و در دوره‌ی درک بائرمن سرمربی آلمانی تیم ملی بسکتبال سر زبان‌ها افتاد.
طی 10 سال «پوست‌اندازی»! در هیچ دوره‌ای به یک «دروغ شیرین» تبدیل نشده بود که در این 3 سال با جواد داوری شد!
پس از جام ملت‌های 2015 با بالاتر رفتن سن برخی بازیکنان در تیم ملی وقت، تعدادی از آنها کناره‌گیری کردند. تعدادی دیگر ماندند و با نفرات بعدی، تیم ملی‌ای را ساختند که نایب قهرمان کاپ آسیا 2017 شد.
این روند در پنجره‌های جام جهانی 2019 و کاپ آسیا 2021 ادامه یافت. تیم ملی، هم به جام جهانی رفت و هم به عنوان بهترین تیم آسیا به المپیک 2020 صعود کرد.
با وجود رخداد بزرگ المپیک، طبیعی بود بازیکنان باتجربه‌ای مثل صمد نیکخواه بهرامی و حامد حدادی باشند و قاعدتاً سن تیم ملی بالاتر رفت. قاعده‌ای که تیم‌های اسپانیا و آرژانتین داشتند و ستارگان 39 و 40 ساله خود مثل پو گسول و لوئیس اسکولا را پیش از المپیک بازنشسته نکردند.
پس از المپیک، برنامه‌های فدراسیون قبلی برای از سرگرفتن تغییرات تدریجی که از 2017 شاهدش بودیم از سرگرفته شد اما نیمه‌تمام ماند. بازیکنانی مثل متین آقاجانپور یا سینا واحدی که به المپیک رفت، ثمره‌ی تغییرات جدید بود. بنابراین تغییراتی که از 2015 ضروری به نظر می‌رسید با شیب ملایم و در یک روال طبیعی بنا بر ماهیت ورزش ایران دنبال شد.
در دوره‌ی جواد داوری به دلیل سوءمدیریت و بی‌تجربگی رئیس جوان، شیب ملایم با مؤفقیت‌های بسکتبال که بالاترین آن حضور در المپیک بود، به طرز عجیب غریبی دستکاری و به جای شیب بالا، دچار شیب نزولی فاحش شد!
فدراسیون داوری از حذف نفراتی مثل محمد جمشیدی، یکی از 5 بازیکن برتر کاپ آسیا 2017 شروع کرد! دو قطبی‌سازی با «جوانگرایی» یا «تغییرنسل» همچنین «پوست‌اندازی» که این دروغ‌ها را مقابل بازیکنان 25 تا 30 ساله آن موقع قرار داد، با سعید ارمغانی سرمربی تیم ملی شروع شد. یک سال نگذشت که هاکان دمیر جایگزین ارمغانی شد. پس از یک سال سوتیریس مانولوپولوس سرمربی کنونی آمد!
از این طرف فرط و فرط مربی عوض کردند از آن سو شعار نسل‌سازی در برنامه بلند مدت دادند! هر مربی با یک سلیقه بازیکن انتخاب کرد سه سال گذشت فقط شاهد جابه‌جایی بازیکنان بنا بر سلایق مربیان بودیم!
مؤفقیت‌های بسکتبال با همان شیب ملایمی که پیش از این سه سال جریان داشت، دیگر تکرار نشد. در همان دوران یا قبل از آن باخت‌های اتفاقی جلوی عراق یا سوریه داشتیم اما مثل امروز تداوم نداشت که به عنوان ضعف بسکتبال تلقی شود. تا جایی که فیبا در درجه‌بندی بر اساس قدرت تیم‌ها، بسکتبال ایران را جزو تیم‌های درجه دو آسیا قرار داد!
در بازی‌های آسیایی 2018، مدال نقره 2014 را تکرار کردیم در 2023 حذف شدیم!
بهترین تیم آسیا در جام جهانی 2019 شدیم و به المپیک رفتیم، در جام جهانی 2023 بین 32 تیم سی و یکم شدیم!
سه ماه پیش به قطر بعد از 18 سال باختیم!
دروغ حامد حدادی
امیدواریم احمد دنیامالی اعتبار وزارت ورزش و جوانان را پای دروغ‌های فدراسیون نریزد. بیم آن می‌رود وزیر با تنفس در چنین جو تصنعی، پیش جامعه بسکتبال دروغگو شود و همین یک مقدار امیدی که جامعه با آمدن وزیری کارکردگرا و عملگرا داشت، از بین برود.
فدراسیون بسکتبال در سه سال گذشته، دروغ‌های دیگری را در مورد حامد حدادی سرهم‌بندی کرد! حامد حدادی نبود ما باختیم یا جایگزین حدادی را باید پیدا کنیم، دروغ شیرین این بخش ماجراست.
کشورهایی مثل ژاپن که اندازه یا سایز بسکتبال ما را با امثال حدادی نداشتند، از 2015 همزمان با تغییرات ما تغییراتی در نسل و سبک بازی خود ایجاد کردند.
فدراسیون داوری بدون مطالعات تطبیقی با نوع مواجهه‌ی بین‌المللی با حریفان فقط شعار می‌دهد و خیال می‌بافد.
حدادی از پنجره‌های کاپ جهانی و کاپ آسیا 2019 و 2021، حضور کمرنگی در تیم ملی پیدا کرد. به طور مثال در پنجره‌های جهانی محمد جمشیدی در هر 12 مسابقه ایران حضور یافت اما حدادی در 5 مسابقه. یکی از حساس‌ترین بردهای ایران بدون حدادی با ترکیب دگرگون شده‌ی تیم ملی مقابل فیلیپین در مانیل به دست آمد.
حدادی در دو پنجره‌ی قبل از فدراسیون داوری هم در ترکیب نبود.
تمام شکست‌های تیم ملی بسکتبال مقابل قزاقستان، اردن، لبنان، چین و ژاپن در سه سال گذشته با حضور حدادی اتفاق افتاد. اما وزیر ورزش گفت دل‌مان با حدادی قرص بود!
حدادی بهترین سنتر آسیا و بازیکن قرن بسکتبال ایران اما مشکل بسکتبال ایران کناره‌گیری حدادی نیست از تیم ملی.
فدراسیون بسکتبال، حامد حدادی را داشت و باخت و اما با مستمسک قرار دادن نداشتن جایگزین برای حدادی و اینکه غیبت او کارمان را سخت کرده است!، فرار رو به جلوهای خود را ادامه داده است.
خودمانی با وزیر ورزش
آقای احمد دنیامالی. «پوست‌اندازی» هرگز در عالم واقعیت بسکتبال اتفاق نمی‌افتد. در هیچ ورزشی اتفاق نمی‌افتاد اما می‌توان از آن به عنوان تحریف واقعیت در شیوه‌ی فرافکنانه ضعف‌ها و سوءمدیریت‌ها استفاده کرد.
شیب ملایم تغییرات از 1394 تا 1400 که پس از آن توسط فدراسیون داوری دستکاری شد و انواع و اقسام «دو قطبی‌سازی»ها، تبعیضات و بی‌عدالتی‌ها در بسکتبال شکل گرفت، فقط با بررسی اوضاع و احوال تیم ملی خلاصه نمی‌شود. بسکتبال قسمت‌های دیگر را جلو جلو از دست داد که نتایج نومیدکننده‌ترش به تیم ملی رسید. لیگ‌ها وضعیت اسف‌باری دارند. از 16 تیم رسیده‌ایم به 11 تیم که چهار تیم را از لیگ‌های پایین‌تر با التماس آوردیم!
اسپانسرها فراری داده شدند. فدراسیون در زمان انتخابات با وعده‌ی دروغین جذب اسپانسر، پس از گذشت سه سال اسپانسر ندارد! آموزش صرفاً به مثابه‌ی کالا عرضه و یکی از راههای درآمدزایی فدراسیون شد.
رده‌های پایه تحت هر شرایطی در آسیا عنوان‌دار بودیم اما بدون استرالیا و نیوزلند قافیه را به آسیایی‌ها باختیم. در همین دوره بدترین عنوان نوجوانان رقم خورد با نسلی از بازیکنان مثل محمد امینی که از همان تیم در باشگاههای فرانسه بازی می‌کند. یک نفر را هم فراری داده‌اند. الان مقیم ترکیه است با تیم زیر 18 ساله‌های این کشور در اروپا بازی کرد!
آقای وزیر! اصلاً ما چیزی به نام «پوست‌اندازی» نداریم. بسکتبال یک روال تغییرات طبیعی به تناوب و به تدریج داشت و با مستعدین و نخبگان در مسیر طی شده تا 1400 هم نتیجه گرفت. داوری یا هر کسی دیگر در رأس فدراسیون باشد باید مسیر درست را تبیین و تعیین کند و بر رشد و بالندگی بسکتبال بیفزاید اما در دوره‌ی جواد داوری منحنی شیب ملایم در گذشته به سمت نزول فاحش رفت.
نگران شما هستیم نکند با دروغ شیرینِ پوست‌اندازی در چرخه‌ی ایجاد نابرابری، تبعیض، تناقضات و بی‌عدالتی فدراسیون بسکتبال، اعتماد جامعه بسکتبال را نسبت به خودتان سلب کنید.