زن در بسکتبال پس از انقلاب بازتابی از جامعه ایرانی – اسلامی شد. تعطیلی تدریجی فعالیتهای ورزش زنان در ماههای نخست انقلاب و راهانداری دوباره با شیب ملایم زیر نظر «شورای ورزش بانوان».
در حالی که آخرین سفر دختران بسکتبالیست پیش از انقلاب به بازیهای سال ۱۳۵۶ جوانان آسیا در کویت برمیگردد، فعالیتهای جدید داخلی از سال ۱۳۵۸ شکل گرفت.
گفتمان غالب اجتماعی زنان بعد از انقلاب به «خواهر» و «زن محجبه» تبدیل شد و شورت و رکابی و آستين كوتاه جای خود را به لباسهای گشاد و آستین بلند و سپس «پوشش اسلامی» در سالنهای دور از نگاه مردان داد.
این نوع پوشش با توجه به محدودیتهای بینالمللی، توسط فدراسیون جهانی بسکتبال به رسمیت شناخته نشد و بانوان بسکتبال ٤ دهه در خانه بازی کردند.
بیشترین فعالیتهای بسکتبالیستها در بازیهای زنان کشورهای اسلامی طی سالهای ۱۳۷۲، ۱۳۷۶، ۱۳۸۰ و ۱۳۸۴ بود که توسط فائزه هاشمی دختر رئیس جمهور برگزار شد.
عکس دنیای ورزش ۷ اسفند ۱۳۷۸
بازیکنان تیم ملی:
شهرزاد راستکار، فاطمه خدایی، شایسته متشرعی، الهه عادلی، فروزنده زرآور، راحله شهدل، نرگس طاهری، مریم بابایی، بهارک زرین قبا، آرمینه پطروس، آدرینه هاراپتیان و سهیلا خورشیدی. سرمربی: فتانه (فريده) هادوی. مربی: زهرا رحیمینژاد.