ماتیچ آخرین بار در جام ملتهای 2011 با تیم ملی پنجم آسیا شد. وی در سال 2009 با تیم ملی بسکتبال به قهرمانی رسید و در جام جهانی 2010 ترکیه روی نیمکت مربیگری تیم ایران نشست.
وی پس از نزدیک به 15 سال دوباره به بسکتبال ایران بازگشت. فدراسیون بسکتبال اعلام کرد وسلین ماتیچ مربی و سوپروایزر تیمهای ملی پایه شد.
نکتهای که فدراسیون بسکتبال در سه سال گذشته با مهمت بچیروویچ، کاتاراچ، واسو میلوویچ و سرجان ایوانوویچ هم تکرار کرده بود و همه این مربیان بوسنیایی، مونتهنگرویی یا صرب، برای کمک به بسکتبال پایه به خدمت گرفته شده بودند!
به این ترتیب برای کمک به بسکتبال پایه ایران، فدراسیون هر 6 ماه یک مربی را تغییر داده است!
«توسعه بسکتبال پایه» یکی از چالشهای همیشگی در بسکتبال ایران است. اینکه هر ۶ ماه یک مربی خارجی با عنوان «کمک به پایهها» به کشور میآید، در حالی که پایهها بیش از هر چیز به ثبات، برنامهریزی بلندمدت و ساختار نیاز دارند، نشان میدهد مشکل در مدیریت، سیاستگذاری و نگاه کوتاهمدت است، نه کمبود مربی خارجی.
مهمت بچیروویچ که سابقه هدایت تیم ملی بسکتبال را در سال 2013 داشت، سه سال پیش در چنین روزهایی به عنوان مدیر فنی تیم ملی و کسی که میخواست به ردههای سنی کمک کند، توسط فدراسیون بسکتبال معرفی شد. اما به دنبال باخت تیم ملی مقابل چین در تهران، مربی بوسنیایی به کشورش بازگشت.
واسو میلوویچ در حالی مربی بسکتبال پایه در طرح جامع استعدادپروری معرفی شد که به غیر از حضور در چند اردو، کار دیگری از این مربی مونتهنگرویی ندیدیم. سرنوشت او نیز در ادامه کار با فدراسیون نامشخص ماند و به کشورش برگشت. حتی سرجان ایوانوویچ صرب سه چهار ماه پیش از مسابقات جوانان آسیا هدایت تیم زیر 18 سالههای ایران را بر عهده گرفت اما ششمی آسیا و بار دیگر حسرت جام جهانی جوانان، سوغاتی او از اردن شد!
ورود هر چند ماه یک بار مربیان خارجی بدون داشتن نقشه جامع ۳ تا ۵ ساله باعث میشود هر مربی برنامه خودش را ارائه دهد و با رفتنش آن برنامه متوقف شود.
مربی خارجی باید برای ایجاد سیستم آموزشی بیاید. در حالی که حضور آنان به صورت پروژهای و کوتاهمدت، کارنامهای قابل دفاع نداشته و علاوه بر آن، سیستم پایش و ارزیابی دیده نشده است. وقتی هیچکس نمیپرسد «مربی خارجی قبلی چه کرد و خروجیاش چه بود؟»، هیچکس هم پاسخگو نیست.
اگر قرار بود ارزیابی صورت گیرد، تکرار این الگو غیرممکن بود.
Responses