بسکتبال که با مشکلات چند لایه ساختاری، مدیریتی، مالی و فرهنگی روبروست، پس از نزدیک به ۴ سال و ۴۵ ناکامی، دستاورد یا ویژگی ندارد که بتوان روی آنها تأکید کرد. از این رو انتخاب هوشمندانه وزیر ورزش در بیان جملات در مراسم بدرقه ملی‌پوشان برای اهالی بسکتبال جالب توجه بود.
وزیر ورزش از علاقه شخصی‌اش به بسکتبال گفت و اشاره کرد برایش چابکی ملی‌پوشان در بازی‌های اخیر قابل توجه است.
اما بلافاصله صحبت‌هایش را در مورد همه رشته‌ها تعمیم داد و گفت هرچه قدر بتوانیم در همه رشته‌ها با دانش روز پیش برویم و از ظرفیت هوش مصنوعی استفاده کنیم به موفقیت نزدیک می‌شویم.
سپس ضمن اشاره به صفات محبت، دوستی، وفاق و صمیمیت گروهی، برای ملی‌پوشان آرزوی موفقیت کرد.
وزیر ورزش و جوانان در بخشی از صحبت‌هایش به وعده احداث کمپ تیم ملی اشاره کرد که رئیس فدراسیون بسکتبال ۷ اسفند ۱۴۰۳ قولش را داده بود اما با گذشت ۸ ماه از سال هنوز عملیاتی نشد!
احمد دنیامالی با هوشمندی از فدراسیون خواست تا پیگیری‌های لازم را انجام بدهد. این در حالی است که رئیس فدراسیون بسکتبال همان موقع وعده ساخت کمپ سه‌نفره طی ۶ یا ۷ ماه داده بود اما الان ۸ ماه گذشته و خبری نیست!
غیر از این هم از وزیر ورزش انتظار نمی‌رفت که محور صحبت‌هایش فقط درباره ملی‌پوشان، خصلت‌های ورزشکاری و خصیصه‌های بازی آنان باشد و در پایان نیز برای آنان آرزوی مؤفقیت کند.
موفقیت تیم‌های ملی آرزوی همه ماست چون ساختار تیم ملی با وجود چهره‌های مطرحی که سال‌ها عضو تیم ملی هستند یا به تدریج و به تناوب با رشد طبیعی و سرمایه‌گذاری باشگاهها از رده‌های سنی به تیم ملی پیوستند، با داعیه‌های تبلیغاتی فدراسیون بسکتبال متفاوت است.
از آنجایی که با گذشت نزدیک به چهار سال، فدراسیون بسکتبال هیچ دستاوردی چه ساختاری، مدیریتی، مالی و فرهنگی ندارد، باید گفت که جملات توسط وزیر ورزش و جوانان خیلی هوشمندانه انتخاب و بیان شدند. مهمترین نکته نیز همان یک حرف بود که می‌شد از آن ضعف مدیریتی در محور زیرساختی برداشت کرد. یعنی؛ وعده احداث کمپ تیم ملی چه شد؟
Responses