حضور مجید توفیق در بسکتبال اشنویه / رحیمی: استاد همیشه یک حرف تازه دارند

بسکتبال اشنویه. Oshnavieh در استان آذربایجان‌غربی. شاید کمتر بسکتبالیستی اسم این شهر را شنیده باشد اما وقتی که مجید توفیق با دعوت محمد رحیمی به آنجا رفت، بسکتبال اشنویه بین بسکتبالیست‌های ایران شناخته‌تر شد.

محمد رحیمی اهل همانجاست. بسکتبال را در اشنویه شروع کرد و چند سالی است در استانبول ادامه می‌دهد. اهل کتاب و خواندن و یادگرفتن. در کنار تحصیل در مقطع دکترا، بسکتبال را در عالی‌ترین سطح دنبال می‌کند. در کلینیک‌های مربیگری و انجمن مربیان بسکتبال اروپا. بچه‌های ایرانی دیگری هم داریم که در بسکتبال ترکیه فعال هستند.

سفر محمد رحیمی به شهر زادگاهش و دعوت از استاد مجید توفیق، اتفاق خوشایندی بود که برای بسکتبال اشنویه افتاد. وقتی از رحیمی پرسیدم چطور شد با استاد توفیق با هم در اشنویه بودید و چکار کردید گفت:
«تا پیش از این سفر با استاد توفیق درباره‌ی بسکتبال ساعت‌ها حرف می‌زدیم. وقتی ایشان از آمریکا برگشتند چندین سفر به تهران داشتم و با استاد دیدار کردم.  استاد در این سن (82 سالگی) بسکتبال را به صورت پست مدرن دنبال می‌کنند و این برای من قابل توجه و احترام است. ایشان بر خلاف بسیاری از پیشکسوتان بسکتبال، در زمان خودشان نماندند بلکه از آن زمان خارج شده‌اند و درباره‌ی بسکتبال امروز صاحب نظر هستند. ایشان بسکتبال آمریکا را به خوبی مطالعه کرده‌اند و از بسکتبال سایر قاره‌ها من‌جمله آسیا و به خصوص ایران شناخت دارند».

این مربی مقیم استانبول ادامه داد:
«نشست و برخاست با مربیان بزرگ آمریکایی و اظهار نظر استاد توفیق به همراه انتقاد یا پیشنهادهای ایشان به این مربیان، برای من قابل تأمل است. دلایل علمی و تجربیات ایشان بسیار زیاد است. من به یورولیگ نزدیکم. کلینیک‌های زیادی با حضور مربیان و مدرسان اروپایی و آمریکایی گذراندم. یکسری مطالبی را که استاد توفیق می‌گویند با آموزه‌های آنها متفاوت است».

رحیمی دانش مجید توفیق در زمینه‌ی بسکتبال را اینگونه توصیف می‌کند که ای کاش شرایطی فراهم می‌شد تا ایشان در کلینیک‌ها و در کنار سایر مدرسان و مربیان اروپایی و آمریکایی، ایده‌های خودشان را مطرح می‌کردند. « با این کار می‌توانستیم به آنها بفهمانیم که ما در بسکتبال‌مان چه گنجینه‌هایی داریم. یک ایرانی با وجود بازی ملی، مربیگری ملی و سال‌ها کار اجرایی در بسکتبال ایران چقدر صاحب نظر است».

رحیمی بعد از تماس‌ و ارتباطات مکرر با استاد توفیق می‌گوید:
«صحبت‌های بین من با استاد نظرم را راجع به نحوه‌ی تمرینات و آموزش که به بچه‌ها می‌دادم تغییر داد. به همین دلیل می‌خواستم از استاد برای حضور در تمرینات تیمم در استانبول دعوت کنم. اما شرایط فراهم نشد. با این حال از ایشان دعوت کردم تا در اشنویه همدیگر را ملاقات کنیم. به همین دلیل شرایط را برای آمدن استاد از تهران تا اشنویه و خودم از اسنانبول به آنجا را فراهم کردم».

رحیمی می‌گوید با استاد توفیق برنامه‌ریزی برای کلینیک یا ارتقاء ترتیب نداده بودیم. فقط یک دورهمی ساده اما پربار با حضور مربیان شهرم بود.
«طی دو روز اقامت، کلینیک رسمی نداشتیم که از قبل اعلام کنیم. چون برمی‌گشتم اشنویه گفتم در محضر استاد کاری برای بسکتبالیست‌های شهرم انجام داده باشم. دوست داشتم علاوه بر همشهریانم، دوستان و مربیان از شهرهای دیگر را دعوت کنم. تا دانش استاد را به این عزیزان زحمتکش و صادق در عرصه‌ی بسکتبال آذربایجان‌غربی منتقل کنیم. استاد توفیق همیشه در صجبت‌های خود یک حرف تازه دارند و من از ایشان می‌آموزم. جا دارد از آقای امیر زرنی رئیس هیئت اشنویه تشکر کنم. همچنین از آقای عارف‌نیا رئیس سابق هیئت بسکتبال اشنویه که میزبان استاد بودند».

رحیمی گفت در این کلینیک به دغدغه‌های بسکتبال پایه اشاره شد. «خودم شاهد انباشت مطالب و ویدئوهای آموزشی در سوشیال مدیا هستم. یا بسیاری از مطالبی که در کلینیک‌ها گفته می‌شود. نمی‌خواهم محتوای کلاس‌ها و کلینیک‌ها را قضاوت کنم اما طبق آنچه که می‌شنوم با تجربیاتی که از استادانم مثل توفیق یا مدرسان اروپایی به دست آوردم، شرایط آموزش در ایران چندان مناسب نیست و نمی‌تواند به بسکتبال پایه ما کمکی بکند».

رحیمی درباره‌ی تفاوت برگزاری کلینیک‌ها یا دوره‌های مربیگری ترکیه با ایران گفت:

«کلاس ارتقای درجه‌ای که در ترکیه انجام می‌شود یک اکیپ از فدراسیون ترکیه  شامل کمیته مربیان، از رئیس‌اش گرفته تا دبیر، مدرسان و… در شهرهای مختلف این کشور در آن کلینیک حضور پیدا می‌کنند. البته کلاس‌ها در همه شهرها برگزار نمی‌شود. یا در استانبول است یا طبق زمان‌بندی در آنکارا، آنتالیا و ازمیر.

به این دوره‌ها تنها یک مدرس نمی‌رود که متکلم وحده باشد یا هیچ‌گونه نظارتی هم وجود نداشته باشد. آقای آیدین اورس 77 ساله، رییس کمیته آموزش فدراسیون بسکتبال ترکیه و یکی از اسطوره‌های بسکتبال این کشور حضور دارد و بر کار مدرسان نظارت می‌کند».

رحیمی با توجه به سطح بسکتبال دو کشور و اختلاف سطحی که وجود داد می‌گوید:
«به نظرم وقتی ما آقای توفیق را داریم چرا ایشان نباید در دوره‌های مربیگری حضور داشته باشند؟ با مربیان شهرها صحبت و بر کار مدرسان نظارت کند. ما دغدغه‌ی این را نداریم که در مورد تمرینات چه اطلاعاتی بگیریم چون سوشیال مدیا پر از برنامه آموزش و تمرین است. اما مشکلی که هست بسیاری از مربیان نمی‌دانند کدام تمرین درست و اصولی است و اصلا فلان تمرین به چه کاری می‌آید. اگر درست است کجا ازش استفاده کنم؟ اولویت من به عنوان مربی چه مباحثی است؟ چطور تشخیص بدهند شاید یکسری حرکات جذاب در فضای مجازی فقط نمایشی باشد و به درد بسکتبال نخورد. خیلی از این ویدئو‌ها «شو»های بسکتبال هستند که به عنوان آموزش فضای مجازی را پر کرده‌اند».

رحیمی در پایان گفت:
«درباره‌ی این مشکلات با استاد هم‌اندیشی شد که به جرأت می‌توانم بگویم خیلی از مطالب برای ما مفید بود. از استاد تشکر می‌کنم که این راه طولانی در روزهای سرد را به اشنویه آمدند. به قول ایشان مربیان باید مثل موسیقی، نت‌ها و ملودی‌ و ریتم را بلد باشند تا بسکتبال هارمونیک نمایش داده شود».