برنامه شماره 34 رادیو بسکتبال ایران از سایت پخش میشه

امشب 5 شهریور 1400 – برنامۀ شمارۀ 34 از سایت خانه بسکتبال ایران

صدای ما فراتر از خانه ما

موضوع : قضاوت

رادیو بسکتبال

موضوع: قضاوت

تهیه کننده: احسان امیری
اجراء: مهراد خورشیدی

با بخش‌های متنوعی چون:

خبر با پریسا یزدانی

معرفی داور ارمنی گقارد طهماسیان در بسکتبال پاراالمپیک توسط ژوبین جلیلی

یک زندگی، یک تجربه زهره امیری سرمربی دهه‌ی 80 سپاهان با صدای فریماه شیاسی

کتابخوانی با احسان امیری. بسکتبال؛ آغاز یک فلسفه.

در فضای مجازی «نظر» خودمان را می‌نویسیم یا دیگران را «قضاوت» می‌کنیم؟ افشین رضاپور

ترانه قدیمی تقدیمی این برنامه نامهربونی با صدای ماندگار کورس سرهنگ‌زاده

رادیو بسکتبال را از سایت خانه بسکتبال ایران بشنوید

صدای ما فراتر از خانه ماست

بسکتبال؛ آغاز یک فلسفه (افشین رضاپور)

بسکتبال در سه سطح فعالیت‌ دیده می‌شود. یک سطح آن ریاضی است که با اعداد و آمار سروکار دارد. گروه آمارگیران که صرفاً بازیکن نبودند اما فنون محاسبات را از طریق نرم‌افزار آموختند، بسکتبال را تبدیل به عدد می‌کنند و فعالیت‌های خود را ارائه می‌دهند.

یک سطح نویسندگان، کارشناسان، تحلیل‌گران یا رسانه‌ها هستند که بسکتبال را در فرم‌های زبانی به صورت گزارش، گفت و گو، زندگی‌نامه ورزشکاران، شرح حال و … به دیگران معرفی می‌کنند. در این سطح بسکتبال، بیش از بسیاری ورزش‌ها بی‌واسطه خلاقیت، ذوق و مانند اجرای موسیقی بداهه‌نوازی دارد.

در سطح دیگر، کسانی قرار دارند که بسکتبال را بازی کردند. بازیکنان، بسیاری از مربیان یا داوران. این افراد را در دو سطح دیگر هم می‌توان یافت که بسکتبال را تجربه کرده‌اند و بسکتبال در ذهن، ادراک و وجودشان اتفاق افتاده است و ادامه دارد. بسکتبال مبتنی بر منطق ریاضی، زبان و تجربۀ زیسته، سه سطح فعالیت یک بازی اجتماعی است که از آشکار شدن هر سطح آن لذت می‌بریم. محاسبات، علاقه‌مندی خوانندگان مانند رمان‌‌خوان‌ها و تجربۀ بازی، فرایند لذت‌های بسکتبال را ارائه می‌دهد.

بسکتبال به دلیل تنوع متغیرها، نوعی تئاتر است. اگر این تعبیر را از بابی چارلتون اسطوره فوتبال انگلستان که اولد ترافورد را «تئاتر رویاها» نامید، وام بگیریم، بسکتبال حرفه‌ای بیش از بسیاری ورزش‌ها، صراحت و بداهه‌نوازی دارد. از یکسو بازیکنان به طرز جداگانه‌ای در مهارت‌های روی صحنه اجرا دارند و از دیگر سو عمکرد تیمی را به نمایش می‌گذارند. بسکتبال با ترکیب صحنه‌هایی از فردیت تا اجتماع، در اوج مهارت‌های فردی و گروهی قرار دارد.

بسکتبال، به همان اندازه جدی و هیجان‌انگیز است که یک نمایش با رازهای رفتار انسانی به آرامی روی صحنه آشکار می‌شود. تمامی بخش‌های اجرا از نظر معنوی جدایی‌ناپذیرند. هر یک از بازیکنان مسئولیتی را که برعهده آنها گذاشته می‌شود، به طرز تحسین برانگیزی اجرا می‌کنند. مانند مواقع تحمل فشار زندگی، با عقلانیت به کاری که روی صحنه انجام می‌دهند، احترام می‌گذارند. این موارد در واقع تصدیق همان رازهاست که در لحظه، با شکستن عادت، و کلیشه‌های بازی اتفاق می‌افتد و بازی را به آرامی پیش می‌برد.